و آن گونه که تاریخ گواهی می دهد، مهم از آنسامبل های کوچکتر – همنوازی های سه یا چهار نفره – و همچنین موسیقی مجلسی خانواده های اشرافی که برای سرگرمی و یا فخرفروشی بوده شکل گرفته اند.

همچون اجرای ارکسترال Orchestral ساخته کلودیو مونته وردی که یکی از اولین اجراها بوده است و تعداد نوازندگان حدودا سی نفر ذکر شده است.

ارکستر سمفونیک یکی از شناخته شده ترین و معتبرترین انواع آن با ۵۰ الی ۶۰ نوازنده می باشد.

که برای اجرای ژانر سنفونی در قرن هجدهم میلادی توسط یوهان استایتز و دیگر آهنگسازان آن دوره بر اساس مکتب مانهایم ابداع و فرم دهی شده است.

یکی دیگر از انواع ارکستر، فیلارمونیک می باشد و به لحاظ ساختار و چیدمان ساز به سنفونیک بسیار شباهت دارد، و تفاوتشان در تعداد نوازندگانان – بیشتر از سنفونیک – است، و همچنین حمایت مالی که از جانب انجمن فیلارمونیک شهر می شوند می باشد.

انواع دیگری از ارکسترها نیز وجود دارند، همچون ارکستر ملی که موسیقی ملی همان کشور را می نوازند.
چیدمان سازها در هر ارکستر متناسب با نوع قطعه تنظیم میشود.

اما چیدمان ارکستر سنفونیک دارای دو استاندارد پذیرفته شده است که یکی از نمونه های آن را در ترسیم زیر میتوانید مشاهده کنید. سنفونیک و فیلارمونیک می توانند بسته به نیاز، گروه کر داشته باشد.

تعدادی از ارکستر سنفونیک و فیلارمونیک های شناخته شده عبارتند از:

• سنفونیک لندن
• سنفونیک شیکاگو
• فیلارمونیک وین
• فیلارمونیک برلین
• تعریف مایستر:
  نفر اول سمت چپ رهبر ارکستر که نفر اول ویولن هاست، می باشد و در غیاب رهبر ارکستر جای او را می گیرد.