ویولن ساز عشاق

 همانطور که در قسمت سازشناسی ویولن به صورت مختصر گفتیم؛ ویولن  یکی از قوی ترین سازهای ملودی نواز است این نکته نیز شایان ذکر است که پروسه یادگیری آن بسیار دشوار و طولانی می باشد؛ اما بی شک با صبر، نظم و تمرین مداوم هر هنرجویی می تواند صدای جادویی و منحصربه فرد آن را به گوش برساند.

این مقاله را دنبال کنید تا با ساز ویولن آشنا شده و اطلاعاتی در مورد روند یادگیری ویولن بدست آورید. یادگیری نواختن ویولن به افراد پرمشغله پیشنهاد نمی شود؛

چراکه به عنوان یک هنرجو باید هر روز زمان مشخصی را برای استراحت روان، نرمش بدن و  تمرین نوازندگی اختصاص داد و این سه را جزو روتین زندگی خود کرد. اما نباید نا امید شد، چراکه همیشه می توان بازگشت و یادگیری نواختن ویولن را دوباره از  سر گرفت.

خرید ویولن مناسب

خرید ویولن مناسب اولین چالش پیش روی هر هنرجوی مبتدی است. هرچند اغلب ترجیح می دهند تا هزینه زیادی برای خرید ساز نشود اما کیفیت ساز نقش بسزایی در روحیه نوازنده ی مبتدی دارد و کیفیت همیشه هزینه بر است.

با توجه به اینکه سایز های کوچکتری هم مناسب کودکان طراحی شده است بهتر است سایز استاندارد معمول انتخاب شود. می توانید در این بخش نگاهی به انواع ویولن و سایز های موجود آن بیاندازید. هرچند هنگام خرید از فروشگاه های آلات موسیقی معتبر می توانید متناسب با جثه خود مشاوره گرفته و سپس ویولن مناسب خود را انتخاب کنید.

پیشنهاد خرید از فروشگاه های معتبر از این روست که نوازنده مبتدی تا مدتی نمی تواند صدای دلخواه را از ساز بیرون کشد، در صورتی که ویلن خریداری شده دچار نقص باشد، فهمیدن این موضوع زمانی اتفاق می افتد که برای شکایت بسیار دیر است و این مشکل با فروشگاه های معتبر کمتر پیش می آید.

ویولن ساز ظریفی است !

کوک ویلن نیاز به دقت و مهارت بالا دارد و اغلب توسط مدرس تنظیم می شود؛ چراکه چرخاندن گوشی ها باید بسیار آهسته و نرم صورت گیرد تا سیم ها پاره نشوند و در وضعیت دلخواه تنظیم شوند.

در صورتی که گوشی ها بصورت ساعت گرد چرخانده شوند، فرکانس کاهش می یابد و در صورتی که گوشی ها به صورت پاد ساعت گرد چرخانده شوند، فرکانس افزایش خواهد یافت. البته با استفاده از تیونر نیز می توان ساز را کوک کرد.

بدین بهتر است ویلن با لوازم جانبی خریداری شود تا هنرجو به هر آنچه نیاز است دسترسی داشته باشد، در نواختن مشکل کمتری داشته باشد و به مرور با نحوه ی کار با ویلن به تمامی آشنا شود.آنچه به عنوان لوازم جانبی ضروری شناخته شده شامل: تیونر، زیر چانه، بالشتک، تاندور و … می باشد. 

مهمترین بخش های ویولن

یکی از مهمترین بخش های ویولن سیم های آن است. سبک نواختن در انتخاب نوع سیم تاثیر دارد. به صورت کلی سه نوع سیم مرسوم است، سیم های روده ای، سیم های فولادی و سیم های سنتاتیک و برای موسیقی شرقی بخصوص ایرانی، سیم های فولادی بازخورد بهتری دارند چراکه صدای حاصل از آن گوش نوازتر خواهد بود.

هرچند بهترین انتخاب سیم های روده ای است با صدایی نرم و عمیق نسبت به دیگر سیم ها، اما به دلیل اینکه نسبت به دما و رطوبت حساس است و از این رو نیاز به تنظیم مرتب دارد و نوازنده مجبور است هر هفته ساز را کوک کند، استفاده از آن کم شده است.

انتخاب آرشه، هم پای انتخاب ویولن دارای اهمیت است. آرشه به تمامی بر کیفیت صدای ویولن تاثیر دارد. آنچه در خرید آرشه باید مورد توجه قرار گیرد: استحکام، جنس چوب و مو، میزان ارتجاع، وزن و … می باشد. غالبا بخش چوبی آرشه از جنس چوب برزیلی (برای مبتدیان) ، پرنامباکو (برای آرشه های گرانقیمت) و فیبر کربن به عنوان آرشه هایی با طول عمر بالا استفاده می شود.

دو مدل آرشه موجود است،آرشه های گرد و آرشه های هشت ضلعی، پیشنهاد اغلب اساتید آرشه گرد است چراکه نواختن به وسیله آرشه هشت ضلعی دشوارتر است و صدایی تک بعدی و کمی زمخت ایجاد می کند. در حالی که آرشه باید در دست راحت و نرم باشد تا بهترین صدا را از ساز بیرون بکشد.
موی آرشه بهتر است از جنس موی دم اسب باشد چراکه موهای مصنوعی کیفیت پایین تری دارند و یه سرعت خراب میشوند. موها در ابتدای آرشه بوسیله عاج و یا استیل به چوب وصل می شوند و در انتها نیز به وسیله موگیر که از جنس چوب و یا صدف است به آرشه وصل شده و از طریق یک پیچ میزان کشیده گی موها تنظیم می شود.

انتخاب ویولن مناسب

پس از انتخاب ویولن مناسب و هر آنچه برای نواختن ویولن لازم است؛ مسئله مهم چگونگی قرارگرفتن ساز بر روی بدن برای افزایش صدای تولید شده با کمترین فشار بر روی عضلات در طول تمرین و نوازندگی  است.  ویولن در زیر چانه در حالت ایستاده و یا نشسته نگه داشته می شود؛ برای یادگیری نحوه نگه داشتن صحیح ویولن حضور یک مدرس حرفه ای لازم است، چراکه یک عادت اشتباه هم به بدن آسیب می رساند، هم نتیجه دل خواه را نمی دهد و موجب تضعیف روحیه می شود و هم ترک و تغییر آن در طول زمان بسیار دشوار خواهد بود.

برای هنرجویان مبتدی نام انگشتانی که اشاره می شود به اهمیت بخش های ویولن است . دست راست، دست آرشه – کنترل کننده آرشه – و دست چپ، دست ویولن – نگه دارنده ویولن – نامیده می شود. و انگشتان هر دست نام منحصر به فرد خود را دارند . انگشتان دست ویولن به ترتیب انگشت شست و سپس تا انگشت کوچک باقی به ترتیب انگشت اول، دوم، سوم و چهارم نامیده می شوند و غالبا اعداد یک تا چهار بالای نت ها نوشته می شوند تا به نوازنده در انگشت گذاری کمک شود. انگشتان دست آرشه با توجه به موقعیت قرار گیری شان نام های متفاوتی دارند.

چند نکته عملی برای مبتدیان

برخلاف گیتار پرده گیری در ویولن دشوار است، چراکه یک نوازنده ویولن باید به میلی متر بداند چطور انگشت گذاری کند تا صدای مطلوب حاصل شود و این امر با تمرین بسیار حاصل می شود؛ از سوی دیگر زمان بندی، سرعت، و ریتم نکات بسیار مهم در یادگیری ویولن است.

اغلب به هنرجویان پیشنهاد می شود؛ اگر با زمان بندی نواختن نت هایشان مشکل دارند، بهتر است به صورت کند ابتدا یک قطعه را تمرین کنند و پس از مهارت یافتن در آن قطعه، سرعت نواختن را افزایش دهند. بهترین وسیله برای زمان بندی، مترونوم است.

در نهایت برای یادگیری ویولن شیوه های معتددی وجود دارد. معروفترین و قدیمی ترین شیوه آموزش ویولن، سبک سوزوکی است که هنوز طرفدارن زیادی دارد. بخصوص برای هنرجویانی که می خواهند از سنین پایین – کودکی – نواختن ویولن را شروع کنند. این سبک برای کودکانی که از پنج سالگی سودای نوازندگی در سر دارند پیشنهاد می شود. با این وجود حضور یک مدرس حرفه ای میتواند در هر سنی راه گشا باشد.

“Tone has the living soul” 

Shinichi Suzuki